Þórunn Valdimarsdóttir

10.8.2009 | 13:35

Nýtt risahótel á Ingólfstorgi - ó nei!

Skil ekki þessa vitleysu að ætla að þrengja enn að því sem eftir er af 19. aldar miðbænum. Torgið er fínt og hlynirnir þar að ná sér á strik. Nógu þröngt er um elsta hús Reykjavíkur Aðalstræti 10 og gömlu húsin í þorpinu og kvosinni.

Drottning þeirra húsa - hús Benedikts Gröndal - fúnar inniklemmt og hálfupprifið sem bakhús ofan við Naustið. Öll von um að það komist í Grjótaþorp er farin að þrána. Það hús gæti uppgert í sárinu eftir Glasgowbrunann gert Fischersund heillegt á ný. Það yrði sómi með safn á neðri hæðinni og íbúð fyrir erlenda rithöfunda á þeirri efri. Rithöfundasamband Evrópu vildi styrkja það góða framtak. Vitleysan ríður við margteyming.

Má ekki nota gapandi-tóma-eftir-hruns-húsnæðið um allan bæ fyrir hótel? Ég gekk í gær um Wall Street Íslands kringum Höfða, þá sáru skömm. Upplagt er að breyta þeim járn- og glerkastölum í hótel. Túrhesta hingað reiðar eru ein okkar skársta von. Um þetta á ekki að þurfa að tala, blogga, rövla ... málið er fyrir löngu alltof augljóst. Maður er kjaftstopp fyrir löngu.

Bækur | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)

30.12.2008 | 13:43

Þakka rithöfundarverðlaun RÚV

HUGLEIÐING Ég tek hér við ljósi í landi fallina drauma. Dónalegt að segja ekki neitt svo ég Legg veg með tungunni einni. Yellow Brick Road. Úr gulum Pez-karli. Ég er karlmaður því við erum sama tegund. Hitler er bróðir minn. Mozart líka. Afrek tegundarinnar, vond og góð, mynda Gula línu sem liggur bara í eina átt. Áfram. Erfitt er að lifa af frændsemi við útrásir mannkynssögunnarþví við erum öll sama andlitið á fésbók heimsinseitt og sama fésið.Ólíkar tungur ævafornri sundrungu að kennaManndýrið nýskriðið saman aftur í eina bók á skjánum. Forfeðurnir lokuðust inni í lítilli tungu sem gerir mig ábyrga fyrir öllum íslenskum vitleysum. Lopapeysunni sem við stálum frá Grænlendingum líka. Þjóðin er von mín og vera. Ég finn til hvað sem hún gerir, því ég er hún. Hún hefur lyft mér himinhátt síðan ég fæddister að því hér og nú. Ég elskana þótt ég komist ekki hjá því. Einhver úr hópnum olli skaða Sem gerir okkur öll veik núna.Hann kom heim með löngu dauðan loðfíl. Hann er bara fés en þó Maðurinn með stórum staf. Umhyggjan og illskan.Geðveiki og fegurð sköpunarverksinskemst fyrir í einni pöddu. Gjörvöll mannkind er engin smá rolla og mörg ár að komast á lappirnar. Við erum ekki verri en það að hafa alið upp sjö milljarða börn sem lifa nú öll í einu. Öll hafa þau sama boðefnasettið til að spila á með kjuðunum sínum tveimur, sorg og gleði. Það eru í okkur misvísandi kaflar og léleg stjórn. Snemma dags vill hún grennast en treður í sig um kvöldið. Við trúum samt á innbyggt eftirlit vel meinandi lýðræðis í höfði hvers og eins. Skiptingin við og þið er rót vandansGóði herinn í Írak er búinn að drepa okkur öll.Hitler bar sinn hóp fyrir brjósti. Það er bölvað bull eins og allir vita að spyrða lifandi fiska saman. Þeir eru allir í sínum og sama sjó en stakir þó. Við erum fyrir rest alltaf við öll þannig að við grýtum eigið glerhús. Við erum líka það sem við förum illa með. Útrásin kenndi okkur það. Sem er gott. Það tekur kynslóðir að jafna sig. Kyngjum sektinni. Það býr í henni skilningur. Við gerðum þetta öll þótt við þykjumst betri. Spörkuðum í unglinginn niðri í miðbæ. Simpansar gera það og slíta stundum kynfærin af apastrák úr næsta hreppi. Hvötin liggur djúpt. En þar sem við erum Sapiens hefur sannfæringin um að lágmarka kvikindisskapinn orðið æ sterkari. Við megum ekki gefast upp. Fangelsin hafa víst skánað þótt öll séu þau grátleg og hræðileg. Og dýrabúrin líka. Pattstaða hungurs og húsaskjóls. Hver aumur einstaklingur segir sig á sinn hátt úr lögum við fátæktina, yfirganginn og ofbeldið. Móðir Theresa gerði það. Gandhi gerði það. Laxness og Günther Grass gerðu það, síðan er ekki einu sinni hægt að hata SS stráka, bara aumkva, þeir eru Günther. Kurt Vonnegut sagði sig úr lögum við heim sem tekur ekki sönsum. Marlene Dietrich sagði sig úr lögum nasista og söng fyrir drengina beggja megin víglínunnar og allir fundu eins til. maður yrkir ekki Höfuðlausn gamallhausinn fer af sjálfu sér ... ... segir sig úr lögum vitleysunnar og fer yfir í frelsið.Þar renna trúarbrögð, hugmyndir og hagsmunir saman. Við sem erum löngu Dauð úr vitleysunnistöndum með heiminum öllum. Vængjumst gegn vitleysunni. Hugsum okkur neðan frá eftir alla rembuna.Öll dýrin eru sköpuð í Guðs mynd.Við erum sköpuð neðan frá. Úr sjónum.Fiskar finna til eins og við.við erum öll við, það eru engir hinirskilningur vanar alla vonskuvísindin sýna æ betur dýrð heimsins, sem gerir ill mögulegt að skemma mikið meir. Við stefnum í rétta átt, bara ein átt er rétt, áttin sem tíminn rennur eftir. Þessi gula. Sem rís á hverjum morgni. Munum að hið fagra er inngróið, við finnum það þegar friður ríkir. Sköpunarverkið kallast á við fegurðina innvortis, því það er úr sama efni. Setjum sársaukann í grjótið og köstum því út fyrir stjörnurnar meðan við sofum. Saga endur-sameinaðs mannkyns er rétt að byrja sem og allt hið íslenska glóbalt séð. Sleikjum sárin með tungunni. Það svalasta í íslenskri menningu er svört HP sósa frá sautjándu öld: kom þú sæll þá þú vilt. Þetta á við allt. Kyngjum kvikindinu. Ég tek djúpt ofan fyrir listum og bókmenntum og þakka fyrir mig. Ljómi Grænland og Færeyjar og allir sem þurfa ekki að skammast sín fyrir yfirgang. Ljómi allt sem ljóma vill og getur þessi jól.

Bækur | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)

5.11.2008 | 09:50

Hrunið hippunum að kenna!

Ég lenti á ská í spjalli í Eymundsson og varð hissa að heyra náunga segja að hrun samfélagsins væri hippunum að kenna. Þegar ég kváði sagði hann "jú, hippunum Davíð og þeim." Ha-ha-ha! ... sjaldan hef ég heyrt neitt sár-fyndnara, hef sem sagnfræðingur með áhuga á hugmyndasögu lengi verið úr-pirruð á þessum eilífa misskilningi að rugla A) pólitíkusum 1968 áranna með hár rétt út fyrir eyru saman við B) fólk sem aðhylltist anarkisku rómantísku listabylgjuna sem féll nokkru síðar og var alvarlega síðhært.Ungt fólk upp úr 1968 sem hafði áhuga á pólitík og hlustaði á Bítlana (Davíð og þau) voru allt annar hópur en róttækir listamenn sama tíma. Pólitíkusarnir unnu innan kerfis á meðan listamennirnir afneituðu kerfinu. Pólitíkusarnir voru í ýmsum flokkum en sýndu fljótt sitt uppaeðli, hreinan áhuga á gróðahyggju en ekki hugsjónum nema í orði. Listamannahópurinn samanstóð af anarkistum sem höfðu áhuga á stjórnleysi, listum, bókmenntum og hugmyndasögu, þetta fólk afneitaði pólitík samtímans.Rétt eins og sumir eru kallaðir krútt núna var róttækur listamannahópur áranna 1970-1980 kallaður hippar, hugmyndafræði þessara hópa er náskyld: - rómantísk afneitun á neysluhyggju, - áhersla á að vinna með náttúrunni en ekki á móti henni, - hatur á stríði, illri meðferð dýra og alls lífheims. Það tilheyrir rómantískum listabylgjum allra alda að vera nærgætinn, rækta þarf næma skynjun til þess að geta notið lista og skapað þær. Frá því í endurreisninni hefur kjarni róttækra listahreyfinga falist í því að meðtaka hugmyndir annarra menningarheima, sem grafa undan vestrænum reglum í listum og siðfræði. Með þessu skapast rými frelsi og nýsköpunar. Krúttin fylgjast vel með japönskum teiknimyndum til dæmis, innblásast af heimsmenningunni, sækja efnivið víða.Umræða blaðanna um krúttin hefur dinglað í lausu lofti, án tenginga við eldri bylgjur. Greiningu á stefnum í hugmyndasögu eða listum verður að byggja á sögulegum grunni. Róttækar rómantískar listastefnur af gerðinni hippi og krútt hafa skollið yfir með reglulegu millibili síðan í endurreisninni. Rómantísk bylgja 18.-19. aldar og nýrómantíkin um 1900 eru þær frægustu af þessum toga. Liðið sem hefur verið í andstöðu við listamennina hefur alltaf verið líkt hermönnum, hallt undir kerfi og kirkju, stuttklippt, mega-snyrtilegt og gefið fyrir undirgefni, skynsemi og raunsæi.Um 1970 var þessi tvennd frelsisvina og kerfisvina kölluð hippar-uppar. Nú til dags eru kerfsisvinirnir eða upparnir með hið dæmigerða lúkk bankastarfsmanna á meðan “hippana” má finna í áhangendum krúttanna. Uppatímabil hefur verið lengi við völd (stuttklipt fólk í jakkafötum, gengur fyrir neysluhyggju og metur allt eftir lúkki, eiturlyf þeirra eru áfengi og innan últra hóps kókaín). Á meðan uppamórall er ríkjandi er dregin ógeðslega neikvæð mynd af rómantíska liðinu. Hippi hefur síðan 1980 orðið afar hallærislegt fyrirbæri, löngu komið í ruslið. Sama dýrið höfum við samt á vettvangi í nýjum búningi sem krútt og þykir skárra, enda sleppa þau litagleði þjóðbúninga annarra heimshluta og varast hörð hugvíkkandi lyf fyrri rómantíkera (sem voru ópíum á 19. öld, absint um aldamótin, LSD 1970-1980). Ríkjandi hugmyndafræði svertir alltaf andstæðuna sem var við líði á undan. Listamenn áranna 1970-1980 fyrirlitu kerfisliðið innilega. Þar var álíka grimm fordæming að verki og lesa má út úr fyrirlitningu kerfisfólks á hippum. Í kvikmyndinni Easy rider og fleiri myndum sama tíma skutu kerfiskarlar þá köldu blóðiAð lokum örfá orð um hrunið: Ísland náði ekki að kynnast siðmenningu Evrópu í þúsund ár nema á sviði kristni, því hrynjum við svo gjörsamlega hér uppi í heimskreppu fjármagnsins. Að vera heimskur er að vera lokaður heima, landið var einangrað frá upphafi til samtíma, hingað barst hvorki byggingarlist, myndlist, tónlist, matargerðarlist né nokkuð annað sem tilheyrði siðfágaðri borgarmenningu. Við vorum því bæði illa upplýst og uppfull vanmáttarkenndar sem braust út í ofur-útrás eða þörf fyrir að sýna hvað við gætum. Við vorum að svala þörf fyrir siðfágað ríkidæmi og yfirráð. Vanmáttarkennd þjóða kemur styrjöldum af stað ... sem og víkinga útrásum. Munum að orsakirnar eru djúpar. Það tilheyrir miðöldum að drepa kónga þegar uppskera brest.

Bækur | Slóð | Facebook | Athugasemdir (4)

5.11.2008 | 09:49

huggun mannkynssögunnar

Ég var beðin um að birta þetta spjall á Nei. Dagblað í ríki sjoppunnar.

Hoppið bara þangað: Sjá: http://this.is/nei/

Bækur | Breytt 8.11.2008 kl. 12:29 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (1)

10.1.2008 | 11:14

Við erum 50 árum á eftir í niðurrifi menningarverðmæta

Mér svíður svo að fólkið hér í landinu fatti ekki að það er 50 árum á eftir heiminum í húsverndunarmálum. Á sjötta og sjöunda áratugnum voru Svíar svo vitlausir að rífa stóran hluta af hjartanu í Stokkhólmi og Uppsölum, og svipað var víst uppi víðast. Í London var húsið sem tvö síðari erindi þjóðsöngsins voru ort í rifið, flott hús í Brixton og heilu húsalengjurnar þar um alla borg af einhverri furðulegri hreinsiáráttu eða af undirþægni borgaryfirvalda við framkvæmda- og græðgisóða byggingarverktaka.

Á meðan umheimurinn dauðsér eftir því að hafa rifið burtu sterkustu merki fornra tíma í lifandi húsum vantar hér enn fimmtíu árum síðar fínu menningartaugarnar í fólkið, það sér bara skít og hrörnun og gott ef það hatast ekki út í fortíðina og vill gleyma henni og valta yfir hana með fortíðarlausum steypuhlunkum. Reykjavík mun eftir að fimmta hvert timburhús verður rifið líta út eins og eini fortíðarlausi höfuðstaðurinn í heiminum, svo mikið hefur þegar verið tekið því, lítil var hún greyið og miðbær hennar. Þessu sama fólki er sama um þótt rjúpan sé veidd upp til agna og fegurstu hreindýrin fyrir framan börnin sín. Það vantar fínu taugarnar svo að það hlýtur að vera afkomendur þeirra sem verst áttu í gamla daga, þess fólks sem átti það sárlega skítt neðst allra, svo tilfinningalaust er það enn gagnvart varnarlausum dýrum og fortíð. Það hamast við að skrá hatur sitt á vísir.is svo að húsin verði rifin á meðan húsverndunarfólk er bara rólegt og nennir ekki að taka þátt í slíku veseni. Betra væri að fortíðarhatararnir kæmu fram undir nafni og opinberuðu skort sinn á sögulegri vitund og fagurfræðilegri sýn.

Bækur | Breytt s.d. kl. 11:15 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (3)

7.7.2007 | 16:20

Dauf hjörð

Nú skríð ég ofan í Heklu og niður í möttul. Ísland afþakkaði að vera tíunda borgin í Life Earth og styðja þar með alheimsátak sem beinist að því að lappa upp á fársjúkan lífheim jarðar. Ráðuneyti forsætis svaraði ekki einu sinni tilboði um afslátt fyrir bestu "landkynningu" síðan fundurinn í Höfða, sem er furðulegast því að kynning kveikir yfirleitt á perum ráðamanna. Fimmtán milljónir átti að kosta að senda út músik og hugsjónir héðan og í húfi ómældur heiður og sómi sem hundruð milljóna hefðu séð. Eitthvað svo bilað klikk er í gangi að ekki er ljóst hvort maður á að rífa hár sitt, grenja, afneita, bölva eða biðja fyrir þeim sem bera ábyrgð á þessu. Níu borgir í níu álfum senda ákall um heimsrásirnar daginn 07 07 07 ... við afþökkuðum sem sagt að vera tíunda álfan og setja Ísland og Reykjavík á endanlegt sögukort góðra mála. Plebba-mælir þjóðarinnar er fullur. Segi mig endanlega úr öllu samhengi ... þótt ljósi punkturinn sé sá að nú hefur sé grunur verið staðfestur að þjóðin er föst í þarmatotu á sjálfri sér.

Bækur | Slóð | Facebook | Athugasemdir (2)

16.5.2007 | 12:45

Moggablogg um Alternative Publishing seminar ...

Já, kæru vinir sem nennið að lesa þetta blogg. Ég gerðist sem sagt bloggari áður en ég hélt í víking austur því að á seminari á Biskups-Arnarey (uþb. stund í lest norðvestan við Stokkhólm) var ætlast til að við blogguðum tíðindin vítt og breitt um svæði hverrar tungu. Enda er efnið mikilvægt bóklega séð: Alternativ publicering og undir þeim yfirtitli skyldi fjallað um netbókmennta-tímarit, netbækur, netforlög og sérviskulegar smáútgáfur svo sem fyrirbærið print at demand. Angi út úr Norðurlandaráði greiddi fyrir fundahaldið, sem var haldið í samvinnu milli ritstjórna norrænu netbókmennta-tímaritanna www.litlive.dk, www.litlive.se og www.litlive.no og Ingmars Lemhagen sem er forstöðumaður á Biskups-Arnarey (Biskops-Arnö). Fundahald þetta var ákaflega vel lukkað, verð ég að segja (sænskur syntax, smitið komið í mig auðvitað, veit af því og nýt þess sérstaklega því ég er svo þreytt á þjóðernishyggju og málhreinsun). Á heildina litið heillaðist ég mest af því sem Danir hafa verið að bralla á netinu. Svo virðist sem þeir standi öðrum smáþjóðum Norðurlanda framar, sbr það að Litlive upphófst i Danmörku og hefur nýlega útvíkkað sig til Svíþjóðar og Noregs. Erindið sem lýsti best kolonial metnaði Dana á netinu var flutt af hinni ofurflottu og fögru Marianne Ping Huang: The Demacracy: offentligheds-formater. Om Beckwerkets brug af offentlige rum fra Kongens Nytorv til bloggo-sfæren. Marianne sagði ma. frá ferð tveggja listamanna til Irak með járnkassa (catering box) er innihélt lýðræði, amk. stóð það á kassanum. Þeir kölluðu sig Nielsen og Rasmussen og blogguðu þennan gjörning sinn stanslaust með myndum. Ferðasagan kom síðar út á bókinni Selvmords-aktionen. Gjörningurinn sameinaði sem sagt myndlist, stjórnmál, blogg og bókmál. Í svipuðu trúðagervi heitandi Thomas og Claus héldu þeir svo með lýræðiskassann sinn í víking í hvíta húsið vestur. Hugmyndinni var bókstaflega stolið úr texta eftir Leonard Cohen frá því fyrir aldamót: “democracy is coming to the USA”. Heimkomnir tóku þeir síðan að sér að svara bréfi því er forseti Íran sendi forseta Bandaríkjanna og sá síðarnefndi var svo dónalegur að svara aldrei, sjá: www.lettertoiran.com. Þetta fannst mér helvíti brilliant notkun á hinum nýja miðli, sterk, gott listrænt concept og dásemlega brennheit skírskotun. Sjálft www.litlive.dk-se-no er aftur á móti bara eins og hluti af kistunni okkar .is sem var smidud seint á síðustu öld af jafnaldra mínum Matthíasi Viðari Sæmundssyni heitnum. Það var dálítið særandi og létt asnalegt að 3 daga seminar maraþon um þetta efni skyldi ekki tala um að fá Finnland og Ísland með í þetta forum www.litlive... Ég var sú eina sem minntist á slíka útvíkkun, ef eyru mín og viðvera sveik mig ei. Forsenda þess væri auðvitað að við og Finnar þýddum okkar kistur. Það er dýrt og netið á að vera ókeypis, en ég fékk ágæta hugmynd. Hægt væri að koma á samvinnu milli Háskóla Íslands og Kistunnar er fæli í sér að þýðingadeild og máladeildir norrænu málanna og enskunnar létu nemendur þýða bókmenntagreinar úr kistunni, sem verkefni í sérstökum kúrs. Nemendur nytu þess þá að ná birtingu sem þýðendur á netinu í virðulegu bókmenntatímariti og vefurinn yrði ríkari, auk þess sem gluggi mun við þetta opnast inn og út úr íslenskum bókmenntum.Eins og mál standa nú lenda íbúar heimstungnanna sem goggla oftar en ekki inn á indjánamálum Norðurlandanna þegar þeir eltast við heimsfræga þýdda höfunda til dæmis, og skilningurinn lekur niður milli lakanna.Ég má til með að minnast sérstaklega á annan brilliant lestur. Fyrsta daginn flutti Niðurlendingurinn Hubert van den Berg skolli lærðan og yndislega ögrandi pistil. Hann minnti á skuggahliðar netsins og sá þar með til þess að þingið yrði ekki lofsöngur einn. Allir netverjar sem eiga IP-fang skilja jú eftir “lipstick traces” á netinu, út frá því minnti hann á nýfengið alvald stjórnmála og verslunar með tilkomu veraldarvefsins. Skelfilegur upplástur hefur átt sér stað á sviði leyndar og einkalífs.Minni prelátar fengu minni tíma til umráða en páfarnir. Ég brúkaði mínar tíu mínútur í að sýna ofan í kistuna og stinga upp á samvinnu við háskólana til að rjúfa tungulega einangrun norrænna bókmennta á netinu – með nefndum þýðingarverkefnum nemenda. Landi vor Eiríkur Örn Norðdahl brúkaði sitt korter til að segja frá útgáfu og vef Nýhils. Á kvöldin kepptust svo poet og poetessur við að skína í eldhúsi biskups ... sem var helvíti gaman bara og ég held ég megi segi þótt sterkt lykti af sjálfumgleði að útbrot okkar úr landsliðinu hafi ekki verið til skammar. Nú er ég komin lengra austur í víking eða til Gotlands þar sem ég leigi smáíbúð í viku. Var satt að segja dauðþreytt eftir þetta marathon seminar, því kvöldið áður í Stokkhólmi tók vinkona mín poetessan Cecilia Hansson mig út að borða sushi með vinum sínum og ég hafði vaknað klukkan 3 að sænskum tíma kvöldið áður til að sleppa úr landi í Keflavík. Fyrir sushi fund þurfti á ég til útgefanda og Cecilia tók að sér að vera minn agent – þetta er jú árið 007 og James Bond víða á vappi. Á leiðinni til kontórs þessa kiljuklúbbs sem selur í 30 þúsund eintökum vildi C sýna mér kirkju sem reyndist lokuð. Af því má draga þann lærdóm að líklega verði ekkert af útgáfudraumi þessum, nema hvað ég dró mitt fagra vinkonu C réttsælis kringum kirkjuna just in case ef einhverju mætti bjarga með hvítagaldri. Fer til Skánar á sunnudag og hef leigt þar hús í sex vikur til að skrifa. Jólabóka-fallöxin fellur jú snemma og best að hamast ef maður ætlar að ná því að vera með. Vinkona mín Ylva Hellerud sem var sænskur sendikennari heima seint á síðustu öld á þrjú hús í Ljónastað eða Laufastað (á sænsku Lövestað en Skánn var jú danskur og út um allt riddarar með ljón á skjaldarmerki sínu). Ylva er að koma þar á fót hæli fyrir þýðendur og rithöfunda sem hún kallar Ordstationen og ég verð tilraunakanínan hennar. Kannski nenni ég að blogga meir ... en nú er skyldu minni officiellt lokið. Takk og bless, ykkar Þórunn Pórunn Erludóttir og Valdimars.

Bækur | Slóð | Facebook | Athugasemdir (2)

12.5.2007 | 11:25

Skrifa meira seinna

Er her a thessu seminari og okkur var aetlad ad blogga hedan, en thad er enginn timi til thess, marathon dagskra fra thvi snemma morguns til midnaettis eiginlega, erindi a daginn og upplestrar a kvöldin. Fer til Gotlands a sunnudaginn og lofa ad skrifa eftir helgi pistil um thetta fundahald her um "Alternative publishing", net-bokmenntatimarit og net utgafur ... so long, see ya.

Bækur | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)

7.5.2007 | 16:28

Aðstæður neyða mig til að gerast bloggari

Ég er að fara á seminar á Biskups-Arnö vestan við Stokkhólm sjá: http://www.biskops-arn.se/konferens/nord_forfattarseminarier sem fjallar um netbókmenntir og netbókmenntatímarit. Okkur er ætlað að blogga af staðnum á meðan á seminarinu stendur þe. úða til heimsins því sem um er að ske, bókmenntaheimur getur jú að sögn verið sjö hænur eða færri, valdapíramídi útgefenda er fallinn með netútgáfum, gamli valda klíkuskapurinn á undanhaldi. Jesus, nú er hætta á ferð. Verð að beita mig hörðu, stramma mig af að loknum þessum þriggja daga lotufundi og afbloggast.

Óttast þennan nýja hugsanlega leka frá mér yfir til samfélagsins eins og ég gæti fallið niður gegnum gólfið til Heiðars danskennara og Hönnu, eins og það væri ekki dásamlegt. Heimur minn er í hættu, viðkvæm vinnurútína mín, hin harða skel sem ég hef með mikilli austrænni afneitun byggt um mig svo að ég ruglist ekki af mannlegum samskiptum í miðjum skriftarfasa. Ég er með munnræpu ... skrifræpu ætlaði ég að segja, heilt flóð af ónotuðum orðum er handan minnar kárahnjúkastíflu sem hótar að bresta og skola mér í gin lagarfljótsormsins. Nei. Hættu, hættu, sómi, minn, sópur og skjöldur ...

Bækur | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)